Fernando Pessoa

Ostatnio słuchając portugalskiego radia usłyszałam pewną piosenkę. Zespół był mi kompletnie nieznany, ale utwór piękny. Dlatego też rozpoczęłam poszukiwania tekstu. Okazało się, iż jest to wiersz napisany przez Fernando Pessoę, jednego z najbardziej znanych portugalskich poetów. Tak bardzo mi się spodobał, że postanowiłam zaprezentować go na blogu.


Divido o que conheço
De um lado é o que sou
Do outro quando esqueço
Por entre os dois eu vou

Não sou nem quem me lembro
Nem sou quem há em mim
Se penso me desmembro
Se creio, não há fim

Que melhor que isto tudo
É ouvir, na ramagem
Aquele ar certo e mudo
Que estremece a folhagem.

                                                      Fernando Pessoa


Słowniczek:

desmembrar - rozrywać, rozpadać się na części (bardziej w sensie duszy, własnej istoty)
ramagem - gałęzie drzew, korona drzew
estremecer - drgnąć, przestraszyć
folhagem - listowie


A jaki jest Wasz ulubiony pisarz portugalskojęzyczny?


Comentários

  1. Bardzo niebezpieczne pytanie! 3...2...1... Coelho? :)
    Nie czytałem jeszcze nic w oryginale, skąd pozyskujesz ksiązki? U mnie biblioteka obcojęzyczna w mieście ma m.in. sekcje chorwacką i szwajcarską, ale portugalskiej jeszcze nie.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Dostałam link z e-bookami od pewnego Brazylijczyka (http://www.dominiopublico.gov.br/pesquisa/PesquisaObraForm.jsp oraz http://virtualbooks.terra.com.br/freebook/freebook_portugues1.htm ). Poza tym odwiedzam stronę Project Gutenberg. Chociaż nie mają zbyt dużo portugalskich tytułów.

      Eliminar
  2. Witam, bardzo podoba mi się twój blog.
    Próbuję uczyć się portugalskiego, ale niestety kiepski ze mnie uczeń.
    Ostatnio przeczytałam (po polsku oczywiście) dwie pozycje, których autorem jest António Lobo Antunes: "Karawele wracają" oraz "Podręcznik dla inkwizytorów". To dość trudne książki ze względu na styl, ale również wymagające wiedzy, a przynajmniej orientacji w zagadnieniach portugalskiej przeszłości kolonialnej, reżimu Salazara, rewolucji itp.
    Ogromne wrażenie zrobiły na mnie powieści José Saramago: "Miasto ślepców" i "Miasto białych kart". Pewnie sięgnę jeszcze po kolejne tytuły
    Kolejna niedawna lektura to powieść José Luísa Peixoto "Puste spojrzenie" - dziwna, trochę baśniowa opowieść osadzona w Alentejo.
    A z poezji? Czasem próbuję coś przeczytać (i zrozumieć hehe) w oryginale Sophii de Mello Breyner Andersen. Na jej utwory zwróciłam uwagę w lizbońskim oceanarium i na skwerze, nazwanym jej imieniem przy Convento da Graça.
    Pozdrawiam i życzę wytrwałości w nauce języka i pisaniu o nim.
    KAT

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Dziękuję za miłe słowa. Wstyd to przyznać, ale z Jose Saramago jestem trochę w tyle. Dopiero rozpoczęłam czytanie "Miasta ślepców". Początek jest bardzo obiecujący.
      Generalnie, to chciałam sięgnąć po jego utwory już wcześniej. Po tym jak otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Jednak widocznie wybrałam nie tę książkę, bo się zniechęciłam.
      Po tym co już przeczytałam w oryginale, z pewnością mogę powiedzieć, że bardzo podoba mi się Pessoa i Camilo Castelo Branco. Mimo, że w ich utworach można znaleźć masę trudnego słownictwa.

      Nie poddawaj się w nauce portugalskiego. Naprawdę warto.

      Pozdrawiam,

      Agnieszka

      Eliminar

Enviar um comentário

Mensagens populares deste blogue

Jak pisać po portugalsku na komputerze, czyli klawiatura portugalska

Ogrom czasów i trybów w języku portugalskim.

Parabéns - słówko o wielu obliczach